Filmy odkurzacz

Dwoje nieco samotnych i opuszczonych ludzi, zagubionych na ulicach gwarnego Dublina. On jest ulicznym grajkiem, zbyt niepewnym, by za dnia grać przechodzącej pośpiesznie obok publiczności swoje piosenki; robi to tylko wieczorami. Ona jest emigrantką z Czech, sprzedaje róże, sprząta mieszkania i marzy o własnym fortepianie. Oboje mają niezwykły talent muzyczny, złamane serca i olbrzymią chęć, aby odmienić swoje życie. W błyskawicznie rozwijającym się i coraz bardziej bogacącym Dublinie, który zmienia się pod wpływem boomu ekonomicznego, oni oboje są outsiderami, szamoczącymi się ze swoją muzyką i uczuciami. Ich przypadkowe spotkanie odmieni życie obojga. Odkryją, że dzielą pasję do muzyki i talent. W ciągu zaledwie kilku dni, zainspirują się nawzajem do spełniania swoich marzeń. Zdecydują się na nagranie płyty, inaczej spojrzą na swoje życie, odnajdą stracone uczucia. W muzyce odnajdą łączącą ich więź. A wszystko zaczyna się od jednej smutnej piosenki, śpiewanej późnym wieczorem na Grafton Street oraz niebieskiego, zepsutego odkurzacza...

Z Ziemi wyrusza statek kosmiczny Ikarus II, który po tajemniczym zniknięciu swego poprzednika jest ostatnią nadzieją ludzkości na ponowne przebudzenie słońca. Niestety w trakcie lotu dochodzi do pomyłki nawigatora i uszkodzenia statku. Kiedy wszystko zaczyna wskazywać, że i druga misja poniesie porażkę, nieoczekiwanie statek odbiera sygnał z zaginionego od kilku lat Ikarusa.

W Japonii w niedalekiej przyszłości przyśpiesza starzenie się populacji. Rząd uważa, że ​​od pewnego wieku seniorzy stają się bezużytecznym obciążeniem dla społeczeństwa i tworzy program „Plan 75”, który oferuje wsparcie logistyczne i finansowe w celu zakończenia ich życia. Kandydatka do Planu 75, Michi (Chieko Baishô), rekruterka rządowa Hiromu (Hayato Isomura) i młoda filipińska pielęgniarka Maria (Stefanie Arianne), muszą zmierzyć się ze śmiertelnym paktem.

Siedmioro obcych sobie ludzi, z których każdy skrywa mroczną tajemnicę, spotyka się w El Royale, nie cieszącym się dobrą sławą, na wpół zrujnowanym hotelu nad jeziorem Tahoe, na granicy stanów Nevada i Kalifornia. W ciągu jednej brzemiennej w skutki nocy każdy z nich stanie w obliczu szansy na odkupienie… zanim nie rozpęta się prawdziwe piekło.

Leniwy palacz skrętów (Seth Rogen) zostaje jedynym świadkiem morderstwa dokonanego z rąk złego barona narkotykowego (Gary Cole) i skorumpowanego policjanta (Rosie Perez). Kiedy za jego głowę zostaje wyznaczona cena, młodzieniec ucieka przed śmiercią zabierając ze sobą oszołomionego dealera (James Franco) oraz jego dostawcę (Danny McBride).

Vincent (Hawke) jest na straconej pozycji. Urodzony drogą naturalną w przyszłości, gdzie wszystko powinno być „bez skazy" nie ma szans na sukces. Światem rządzą bowiem osoby urodzone bez żadnych wad genetycznych, te które przyszły na świat w drodze ingerencji genetycznych. Mimo automatycznego podziału Vincent nie zamierza się poddać i zrobi wszystko, by zostać astronautą. Nawet jeśli oznacza to przybranie fałszywej tożsamości.

Amerykańska scena widziana oczyma trzech zupełnie różnych osób - nowojorczyka, węgierskiego emigranta i jego kuzyna mieszkającego od pewnego czasu w Cleveland na Florydzie. Jakże inaczej mogą być odbierane te same rzeczy i jak inne budzić emocje...

Historia Sida Viciousa - basisty punkowej grupy Sex Pistols i jego dziewczyny Nancy Spungen. Kiedy Sex Pistols rozpadają się po fatalnym turnee po U.S.A. Sid Vicious będący w szponach heroiny próbuje swoich sił w karierze solowej. Pewnego ranka Nancy Spungen zostaje znaleziona martwa, a Sid trafia do więzienia za jej morderstwo.

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.

Pewien mały chłopiec mieszkał na pewnej farmie z rodzicami. Był tam bardzo szczęśliwy, nie miał żadnych zabawek, bawił się zwykłymi rzeczami domowymi, które bardzo sie do niego przywiązały. Pewnego dnia, on i jego rodzice zniknęli. Rzeczy którymi bawił się chłopiec, nie były zwykłe, bowiem potrafią ruszać się, mówić i myśleć jak ludzie. Zmartwieni długą nieobecnościa swojego Pana, postanawiają wyruszyć do miasta i go odszukać. Dzielny toster, ciekawska lampka, strachliwy kocyk, gadatliwe radio i gburowaty odkurzacz, przezyją wiele wspaniałych przygów, jak chodźby poznawanie nowych, zakręconych przyjaciół.